New York!!

Welkom terug! Let's continue, shall we?

New York, New York!

Ik moet zeggen, toen ik wegging van huis om in mijn eentje naar een groep mensen te gaan waar ik niemand ken om naar NY te reizen was het toch eigenlijk best wel spannend.
Voordeel: de bus was niet vol, en ik kende nog niemand dus ik had meer ruimte om te slapen in de bus!
Toch was dat helaas niet heel makkelijk. Met slechts een paar uur slaap kwamen we in alle vroegte aan in New York City. We begonnen bij the top of the Rock. 1 van de hoogste gebouwen in de stad die een werkelijk adembenemend uitzicht bood over de stad. Helaas was het weer een beetje grauwig, maar godzijdank goed genoeg om van het uitzicht te genieten.

Vervolgens kregen we wat vrije tijd op Fifth Avenue en heb ik samen met mijn NY-maatje Jessica (uit Brazilië) de St. Patrick's Kathedrale bezocht. Wat een mooie kerk zeg, en natuurlijk voor mij een heel mooi moment om een kaarsje te branden voor mijn beide opa's.

Het is heel vreemd om in een kerk te staan, te kijken naar een zacht brandende kaars, ver weg van alles en iedereen die veel voor mij betekenen, en toch het gevoel te hebben niet alleen te zijn. Ik voelde me op dat moment juist heel fijn en rustig en de tranen kwamen stroomden direct over mijn wangen. Verdwaald in gedachten en mooie herinneringen stond ik daar, tot er een zware hand op mijn schouder landde. Toen ik opkeek zag ik de beveiliger van de kerk, die even daarvoor mijn tas had gecontroleerd, naast me staan. Met een kleine glimlach en een kneepje in mijn schouder zei hij: 'May God bless you and whoever it is you are thinking about right now.' Met een laatste glimlach en een knipoog draaide hij zich om en liet mij rustig naar de brandende kaars staren om opnieuw te verdwalen in gedachten.

Ik kan niet uitleggen wat dit moment met me deed, maar de prachtige kerk, de kaars die steeds sterker ging branden en deze vreemde man die zojuist heel veel rust en zekerheid overbracht was ontzettend bijzonder. Misschien zelfs wel een bevestiging dat degene die we missen altijd bij ons zullen zijn. Dat we zelfs aan de andere kant van de wereld niet alleen hoeven te zijn.

Ik wilde de man bedanken, maar hij was druk bezig met nieuwe bezoekers van de kerk en ik wilde hem niet verder storen. Eenmaal buiten voelde ik me lichter, beter, sterker. Het was een ontzettend fijne ervaring.

Goed; verder met de trip! Na een lange wandeling door de stad via Grand Central Station en the New York Public Library, kwamen we bij het grote Times Square. Pfff wat indrukwekkend zeg, overal licht, geluid, beeld. Bijna overweldigend gezien de vermoeidheid behoorlijk toegeslagen had. Samen met Jessica en een Oekraiense een snelle lunch gehad en daarna terug naar het hotel.

Ik deelde een kamer met 3 andere Braziliaanse meiden, die vooral Portugees spraken (jup, heel gezellig dus..) Gelukkig niet veel tijd in de kamer doorgebracht want in de avond gingen we weer terug naat TS voor avondeten en vrije tijd. Samen met een groepje Brazilianen hebben we na wat te hebben gegeten, een barretje opgezocht een een cocktailtje gedaan, en jazeker, die was heeerlijk! Door de vermoeidheid kwam hij wel wat harder aan, maar het was enorm gezellig en we hebben veel gelachen.

De volgende dag was het regen, regen en oh ja, nog meer regen. De wandeling door Central Park werd wat ingekort en de vrije tijd die we kregen werd vooral besteed aan het schuilen voor de buien en windstoten. Nadat we beseften dat we stonden te schuilen bij een hotel van Trump zijn we terug de regen ingerend om ergens anders te schuilen.
We hebben het beroemde hotel uit de film Home Alone gezien, en zijn bij een zeer luxe hotel naar binnen geslopen om naar het toilet te gaan want ja: als je moet dan moet je he (snap je wel toch mam?) (geen zorgen, ben niet betrapt) (ik was sneaky genoeg) (a la pink panter) wel wat rare en verwarde blikken gekregen van vrouwen gekleed in chique jurken, juwelen en hoge hakken aangezien we daar in onze druipende spijkerbroek met uitgelopen make-up en verwaaide haren stonden, maar dat was alleen maar leuk om te zien!

Vervolgens zijn we met de bus naar de Manhattan brug gereden en hebben we een klein stukje van Brooklyn gezien. Het regende te hard om uit te stappen voor foto's en iedereen was door de kou eigenlijk wel klaar om terug te gaan naar het hotel.
We zijn toch eerst gaan lunchen waar ik een zeer bijzonder gesprek had met een Russisch meisje over haar land en president. Toen ik erachter kwam dat ik ze uit Rusland kwam zei mijn brein: "begin nou niet over Putin, is niet verstandig" maarja... ken je dat stemmetje in je achterhoofd dat roept "JAWEL!! DOE HET, DOE HET, DOE HET!"
Nou dat gebeurde dus, ik kon het niet laten om te vragen hoe ze over Putin dacht... en het ergste was nog dat ze hem een top president vond die netjes zijn baan deed en doet wat hij moet doen.

U zal vast denken: "WAT???"

Jup, dat was mijn reactie dus ook. En toen ze vroeg wat ik van hem vond kregen we een behoorlijke discussie waarin het enige tegenargument die ze gaf was: "hoe weet je dat jouw media niet tegen je liegt"
Laten we zeggen dat dit gesprek voor mij bevestigde hoe de media in Rusland gesencoreerd wordt aangezien ze werkelijk dacht dat dit een goeie kerel is.

ANYWAY, let's move on.

Godzijdank was het inmiddels gestopt met regenen en konden we naar de boot lopen die ons langs the Statue of Liberty kon varen. Toch best indrukwekkend, zo'n enorm beeld. Maar aangezien het nog steeds heel koud was en de spijkerbroeken nog dropen van de regen, rende iedereen naar buiten om foto's te maken om vervolgens weer naar binnen te sprinten om wat op te warmen.
Toch een mooie ervaring en een mooi uitzicht op de stad!

Na de boottrip zijn we door Wallstreet gelopen om de belachelijk luxe gebouwen met gouden poorten en enorme hoogtes te bekijken. We kwamen "the bull of wallstreet" tegen en onze gids zei dat er een legende is die zegt dat als je de ballen van het standbeeld van de stier aanraakt, je rijk wordt. Natuurlijk was onze gids nog niet uitgesproken voor ik gehurkt bij de stier zat om zijn ballen aan te raken, want ja, wie wil er nou geen geld?!

Na hard gelach en een high five van de gids doorgelopen langs Trinity Church richting Ground Zero. Het verhaal gaat dat Trinity Church het enige gebouw was dat geen schade opliep door de aanslag van 9/11, en dat dat een teken van bescherming van God zou zijn. Geen idee natuurlijk, maar het is een mooie gedachte.

Dan Ground Zero. Ik wist hoe het eruit zou zien door foto's van paps en ome Rick en natuurlijk door het nieuws, maar om het dan eindelijk zelf ook te zien, was toch heel bijzonder. Indrukwekkend vooral, maar ook heel erg mooi. Want ondanks het verdriet die deze plek heeft en het besef van wat er voor je neus gebeurd is, hangt er een vreemde soort van kalmte omheen. Het is lastig te beschrijven, maar het was ontzettend mooi!

De bus haalde ons op en we zijn door Chinatown en Little Italy gereden om vervolgens te stoppen bij een pleintje. We zijn naar een fontijn gelopen dat onderdeel is van het park tussen alle gebouwen van het NYU (New York University) in. Deze fontijn is gebruikt om de intro van de topserie 'Friends' te filmen waar ze in het water van de fontijn dansen. Vervolgens bracht de gids (Ahmed) mij en het groepje Brazilianen naar het appartement dat is gebruikt voor Friends! Super leuk om te zien.
Hierna zijn we een pizzapuntje gaan halen bij Joe's Pizza, de pizzaria waar Spiderman werkte!
(Top pizza by the way)

Hierna was iedereen redelijk kapot en zijn we teruggegaan naar het hotel waar ik nog een stukje van het debat tussen Hillary en (mafketel) Trump heb gezien voordat de ogen dichtvielen.

De volgende dag zijn we naar huis gereden. Opzich een prima rit, 15 uur in totaal met 3 uur aan stops en 3.5 uur wachten bij de grens. Het was Canadian Thanksgiving dus er was weinig personeel en veel mensen die de grens over wilden.

Als je dan eindelijk de CN-Tower weer ziet voelt het gewoon als een soort van thuiskomen. Ik was rond 1 uur thuis en bekaf, meteen het bedje in gegaan en de volgende ochtend met een dikke knuffel verwelkomd door Adela.

Ik moet zeggen, iedere keer als iemand het over New York had en dat het zo'n geweldige stad is dacht ik: dat valt vast wel mee...

Nu ik het zelf gezien heb snap ik het echter wel. Het is een geweldige stad, met zoveel culturen, mensen en dingen te doen dat je gewoon niet uitgekeken raakt. Een weekendje was eigenlijk veel te kort, dus.... ik zal nog een keer terug moeten!

Oké, dat was een zeeeeer lang verhaal! Bedankt allemaal weer voor de super lieve reacties op mijn vorige verhaal, blijft ontzettend leuk om te lezen!!

Nog 2.5 week. Toen ik dat tegen Adela zei, zei ze: wil ik niet aan denken!!
Ongelooflijk hoe snel de tijd gaat, dus Adios, ik ga nog even genieten!

Ciaoooooooo!✌✌