Week 5

Ja ja, snelle update he?!

Here we go, nu ik alles nog goed weet zonder de foto's nodig te hebben om te weten wat ik wanneer gedaan heb..

Deze week zijn we op aanraden van onze docent naar een Dutch Candy Shop gegaan: HEMEL.

Drop, snoep, ijs en stroopwafels... voelde even of ik thuis was ookal hou ik niet zo van drop! Heb natuurlijk stroopwafels meegenomen om iedereen te laten proeven en ze vonden het heeeeeerlijk! Sofi nam muizenhapjes omdat ze niet wilde dat het op zou raken, zo lekker vond ze het. Natuurlijk zijn het niet de (overheerlijke verse, warme) stroopwafels van de markt, maar ze waren goed genoeg om mijn huisgenootjes jaloers te maken en meer te willen. (Nu ik aan de stroopwafels van thuis denk.... Mam? Pap? Joe? Iemand... hint hint)

Stroopwafels werken ook in je voordeel heb ik ondervonden. Want toen Adela en ik weer eens te laat in de klas kwamen gaf de docent ons een blik met een mengelmoes van irritatie en hopeloosheid die na het aanbieden van een stroopwafel veranderde in 1 van puur geluk! Ik ga komende week nog eens terug zodat ik wat stroopwafels achter kan laten voor mijn Canadeze familie.

Deze week heb ik een CityPass gekocht waarmee ik voordeliger naar de grote attracties van de stad kan gaan. Samen met Adela, Paola en Pawel (nieuwe student uit Polen) zijn we naar de CN-tower gegaan. Jeetje wat een prachtig uitzicht gaf dat over de stad die toch een tweede thuis voor mij is geworden. Enorm hoog, maar prachtig.

De glazen vloer gaf een werkelijk prachtig zicht op de grond 346 meter lager. Heel voorzichtig gingen we de vloer op maar na een paar minuten zaten en lagen we rustig op de grond voor foto's en hadden een hoop lol met zijn allen. Op de 1 of andere manier was het totaal niet eng en juist alleen maar heeel erg mooi om te zien.

De volgende dag zijn Sofia, Adela en ik met zijn drieën naar het aquarium gegaan: Ripley's Aquarium.
Het aquarium was veel groter dan verwacht, en was prachtig mooi. De mooiste vissen en aquariums met enorme gangen waar je doorheen kon lopen waardoor je midden in het aquarium van de haaien stond: geweldig!

Uiteindelijk kwamen we bij een deel uit met leuke dingen voor kinderen, zoals een waterbaantje, een klimtoestel, een kruipbuis door een ander aquarium heen en een kleine tank met de vissen van Finding Nemo: Dory en Nemo

Natuurlijk zijn wij ook gewoon de kinderattracties in gegaan; want wie gaat ons tegenhouden om een kind te zijn? I'm a child at heart.

Ook dit leverde natuurlijk weer heel veel hilariteit op en heb het super gezellig gehad met Brownie en Sofia.

De vrijdag was de laatste dag van onze inmiddels goede vriendin Paola. Als afscheid zijn we in de avond naar bar/restaurant Canoe gegaan, dicht bij de CN-tower. Het was een behoorlijk chique tent en we hebben dan ook alleen een drankje a la 15 dollar genomen. Enorm gelachen om het type mensen die je daar tegen komt maar vooral enorm genoten van het prachtige uitzicht van de verlichtte stad.

In de hoek van de bar kon je niet echt een mooie foto maken door de weerspiegeling in de ramen, dus zijn we om de beurt heel casual met een drankje in de hand door het restaurant gelopen om een goede foto te kunnen maken (op aanraden van de docent!) Prima gelukt, wat scheve blikken gehad van chique gekleedde vrouwen (lijkt wel een trend te worden..) maar de bediening kon er gelukkig alleen maar om glimlachen. Top avondje gehad, heeeel gezellig en daarna helaas afscheid moeten nemen van Paola.

Het is echt een super lieve en slimme meid, en wist blindelings de weg te vinden in de stad. Ze weet alle goede plekjes te vinden voor lunch, chocolade en andere lekkernijen dus ze zal zeker gemist worden! Helemaal aangezien ik nu alleen met Brownie de stad door moet en dat kan nog wel eens mis gaan als je kijkt naar onze voorgaande ervaringen!
(Nee hoor mam, komt vast wel goed!)

Zaterdag heeft Virginia Adela, Hind en mij naar een park gereden bij Lake Ontario. Een prachtig stukje natuur met enorme cliffen die de naam Cliff's Edge hebben. Ik had dit thuis al gezien via google maps en ben heel blij dat ik het nu ook in het echt heb gezien.

Samen met Adela ben ik de cliff opgeklommen en het uitzicht was echt adembenemend. Vervolgens moesten we een andere weg terug vinden om weer beneden bij Hind terug te komen. Dat was natuurlijk een hele uitdaging en ging niet zoals gepland. We liepen een stuk door het bos waar we een slapende Racoon tegenkwamen en eindigde vervolgens in een poepie-chique buurt met prachtige huizen en auto's. Jaloersmakend. Na 40 minuten lopen waren we weer terug bij Hind in het parkje. Op avontuur gaan, verdwalen, overleven. Lijkt wel de moraal van elk verhaal als ik samen ben met mijn Brownie..

Anyway, de bomen zijn in de herfst prachtig van kleur aan het veranderen, en dat beeld samen met het helder blauwe water van het meer en het groene gras van het park was prachtig. Met zijn drieën hebben we een tijdje op het strandje gezeten en zitten kletsen. Apart wat zo'n rustgevende plek met je gedachten kan doen.

Heel even sta je stil bij waar je bent, met wie je bent. Maar vooral waar je allemaal doorheen bent gegaan de laatste jaren. En dan heb ik het over vanalles: van persoonlijke lastige dingen en overwinningen zoals onder andere mijn seksualiteit tot de zware strijd van opa Joost en het rouwproces wat daar achteraan komt en nog steeds soms de kop opsteekt. Maar ook dingen als het halen van mijn diploma en het maken van mijn eerste reis alleen. En voor het eerst heb ik de tijd genomen om stil te staan bij het feit dat er tot nu toe niets is geweest dat mij heeft kunnen tegen houden. In plaats van simpelweg blij te zijn dat je ergens doorheen bent gekomen waar je toen geen uitweg in zag, die opluchting eens plaats te laten maken voor trots.

In plaats van alleen beschijden en opgelucht te zijn kan ik nu ook zeggen dat ik trots ben op de dingen die ik heb behaald en de dingen die ik, samen met mijn lieve familie en vrienden die een onvoorwaardelijke steun zijn, overwonnen heb.

Klinkt misschien gek, maar soms heb je blijkbaar een strandje midden in de natuur aan de andere kant van de wereld met mensen die je nieuwe vrienden en een soort zussen zijn geworden nodig, om te beseffen waar je staat in het leven. Wat je al overwonnen hebt en te fantaseren over wat de toekomst gaat brengen.

Mijn reis hier zit er bijna op, en ik kan eerlijk zeggen dat ik niet alleen intens genoten heb, maar ook ontzettend veel geleerd heb. Onder andere dat ik best in staat ben om in mijn eentje op pad te zijn, en te genieten van het moment. Maar ook heb ik me wederom beseft hoe blij ik ben met de familie en de vrienden die ik heb.

Hoe belangrijk jullie, papa en mama, voor mij zijn en wat een steun ik altijd aan jullie gehad heb. Wat jij, Joey, voor mij betekend en hoe trots ik ben op mijn 'kleine' broertje. En ik kan alleen maar mijn best doen om er ook zo goed mogelijk voor jullie te zijn. En deze reis heeft me eens en te meer laten beseffen dat we samen overal doorheen kunnen komen. Als gezin, met de familie, met vrienden.

Ik heb nog een week te gaan en ik vind het ontzettend jammer om bijna weg te moeten gaan en deze prachtige stad die een tweede thuis is geworden te moeten verlaten. Om de prachtige vriendschappen die ik heb opgebouwd achter te moeten laten.

Maar zoals Paola zei toen ze wegging: it's not a goodbye, it is a see you again.

Tegelijkertijd ben ik ook wel blij om weer thuis te komen en iedereen weer te zien en plat te knuffelen.

Maar voor het zover is heb ik nog een laatste week over. Vandaag is Hind Marrokaans aan het koken voor mijn afscheid en de week is gevuld met allerlei activiteiten zoals: last-minute shopping, de dierentuin, het Royal Ontario Museum en nog wat leuke dingen. Dat wordt dus weer volop genieten!

Goed, ik ruik eten dus ik ga stoppen met schrijven. Heb allemaal een fijne week, papa alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag (ik ga je natuuuurlijk nog even appen en skypen morgen!!!) en allemaal tot snel!

I love you❤

Bye✌